kliknij w link i zostań naszym zasubskrybuj kanał: https://www.youtube.com/channel/UCzXbXFS8e54PYTYMkfZzuXg/featured?sub_confirmation=1 Artykuł dostępny na s
Padaczka może zabić. Sposób dziedziczenia padaczki u owczarków australijskich najwyraźniej nie jest prosty. Dotychczasowe badania wskazują, że może być ona warunkowana przez wiele genów albo też współdziałanie genów i wpływającego na ich działanie regulatorowego DNA. Ta genetyczna złożoność oznacza, że oboje rodzice psa
Napady padaczkowe bywają bardzo stresującą sytuacją zarówno dla właściciela jak i psa. Zwłaszcza pierwsze zetknięcie z tą chorobą. Zwierzęta często reagują w sposób nagły, gwałtowny, a objawy występujące bywają niepokojące dla ich opiekunów. Okazuje się jednak, że tak jak w przypadku ludzi i u psów padaczka nie oznacza wyroku śmierci. Ta neurologiczna choroba bywa uciążliwa i przerażająca, lecz jej odpowiednia diagnostyka wraz idealnie dobranym leczeniem powoduje, że czworonóg może cieszyć się życiem przez wiele lat. CO TO JEST PADACZKA? Padaczka należy do chorób neurologicznych i okazuje się, że jest to jedna z najpopularniejszych psich dolegliwości. Lekarze szacują, że ok. 0,75% wszystkich psów na świecie cierpi z powodu ataków padaczki. To określenie medyczne związane jest z chorobą, która charakteryzuje się przede wszystkim nawracającymi, niczym nie wywoływanymi napadami. Ma to ścisły związek z nieprawidłowo pracującym mózgiem zwierzęcia. Psy pod kątem chorób nie są tak dokładnie poznane jak ludzie. Dlatego też wiele schorzeń do tej pory bywa zagadkami zarówno dla lekarzy jak i naukowców. Stan padaczkowy, który związany jest ściśle z mechanizmami biochemicznymi, wciąż nie jest całkowicie poznany. Jednakże określono, że drgawki są dysfunkcją aktywności elektrycznej mózgu, w związku z tym każdy napad jest spowodowany barakiem równowagi pomiędzy pobudzeniem, a hamowaniem aktywności pewnych obszarów znajdujących się w mózgu. Lekarze nie są w stanie wykryć padaczki u psa podczas rutynowych badań. Pierwsze symptomy, że zwierzę jest chore mogą pojawiać się już w szóstym miesiącu jego życia. Okazuje się, że ataki padaczki mogą także wystąpić u osobników starszych (zazwyczaj przed ukończeniem 6 roku życia). Choroba ta bywa śmiertelna i niebezpieczna dla psów, lecz wykryta odpowiednio wcześnie, monitorowana i leczona w odpowiedni sposób, pozwala zwierzęciu żyć przez wiele lat. PRZYCZYNY PADACZKI U PSA: Epilepsja, bo taka jest druga nazwa tego schorzenia, sklasyfikowana jest na trzy grupy: o podłożu idiopatycznym;o podłożu symptomatycznym;o podłożu reaktywnym; U psów najczęściej występuje padaczka idiopatyczna. Oznacza to, że jej podłoże nie jest poznane. Lekarz zanim uzna daną epilepsję za idiopatyczną wyklucza wszystkie inne możliwości pojawienia się ataków padaczkowych u danego zwierzęcia. Podobne objawy występują podczas zapalenia mózgu psa, zaburzeń metabolicznych lub gdy struktura jego mózgu posiada pewne nieprawidłowości. Część fachowców twierdzi, że epilepsja może być chorobą dziedziczoną. Do potencjalnie zagrożonych ras zalicza się: beagle’a, sterea irlandzkiego, husky’ego, springer spaniela, labrador retriver’a, golden retriver’a oraz owczarka niemieckiego. Padaczka zwana strukturalną swoje podłoże ma w wadach rozwoju mózgu psa oraz w momencie jego uszkodzenia. Jest następstwem urazu głowy (nie każdego), nowotworów oraz po przebytym zapaleniu mózgu. Napady epilepsji mogą pojawić się także jako konsekwencja encefalopatii wątrobowej. ATAK PADACZKI – CO ROBIĆ? Medycyna związana z człowiekiem ma sklasyfikowane napady padaczki, lecz system ten na razie nie funkcjonuje w medycynie weterynaryjnej. Bezpośrednie używanie terminologii pochodzące z medycyny ludzkiej nie ma do końca racji bytu u psów. Jednakże dobrze posiadać wiedzę, że o stanie padaczkowym mówi się w momencie wystąpienia ataków trwających ponad 30 minut lub gdy napady te pojawiają się jeden za drugim, a zwierzę pomiędzy nimi nie odzyskuje swej świadomości. Padaczkę, a raczej jej napady można podzielić na trzy fazy. Pierwsza z nich nazywana jest prodromalną, następna – właściwym napadem, a kolejna – ponapadową. Każdy atak epilepsji może się od siebie różnić, dlatego też lekarze często zalecają opiekunom prowadzenie dziennika tegoż schorzenia. Istotne szczegóły jakie powinny być w nim zawarte powinny dotyczyć częstości napadów, okoliczności ich wystąpienia, czasu ich trwania oraz w jakiej części ciała wystąpiły drgawki. Każdy lekarz weterynarii będzie chciał także wiedzieć jak dany pies zachowuje się zaraz po pojawieniu się napadu epilepsji. Są takie osobnik, które szybko dochodzą do siebie, lecz również można spotkać takie, które mają problemy z poruszaniem się, są zlęknione lub wykazują inne zmiany w swym zachowaniu. Zazwyczaj wygląda to w następujący sposób: pies zdaje się być niespokojny, porusza się bez konkretnego celu, czasem krąży w kółko po pomieszczeniu (część osobników potrzebuje towarzystwa człowieka, część z nich ukrywa się przed nim). Zwierzę się ślini, nadmiernie oblizuje. Gdy pojawia się atak drgawek, czworonóg traci świadomość, a jego ciałem targają silne skurcze wszystkich mięśni. Zwykle ten stan trwa od kilkunastu sekund do kliku minut. Następnie pies wydaje się być zdezorientowany, znów krąży po domu, czasem załatwia się zupełnie nieświadomie. Z kolei tego typu sytuacja może trwać od kilku godzin do nawet kilku dni. Pojawiają się również przypadku gdzie napady padaczki wywoływane są przez ściśle określone bodźce. Dlatego właściciel psa powinien być w pełni świadomy na temat tej choroby u swego zwierzęcia, by w przyszłości mógł unikać podobnych sytuacji. Ataki epilepsji mogą pojawiać się zaraz po ekspozycji czworonoga na głośne dźwięki, błyski świateł albo charakterystyczny ruch. Są również takie psy u których objawy choroby pojawiają się w trakcie snu albo odpoczynku. Należy być jednak świadomym, że nie wszystkie ruchy ciała czworonoga podczas snu są objawem padaczki. Po prostu psy, tak jak i ludzie, śnią i często wykonują pewne ruchy adekwatne do tego co dzieje się u nich w głowie. Mózg zwierząt prawdopodobnie (tak jak i ludzki) przetwarza w trakcie snu wspomnienia związane z przebytym dniem, a tym samym psy mogą śnić o zabawach, bieganiu itp. Oczywiście w trakcie ataku epilepsji, każdy właściciel powinien zapewnić bezpieczeństwo swojemu psu w 100 %. Oznacza to, że musi on usunąć z otoczenia zwierzęcia niebezpieczne przedmioty, a pod jego głowę podłożyć np. koc lub płaską poduszkę. Taka praktyka ma na celu ochronę głowy przed możliwymi urazami w trakcie drgań zwierzęcia. Nigdy nie należy wyciągać psiego języka czy wkładać coś do jego pyska. Wystarczy zwrócić uwagę na to, aby zwierzak się nie potłukł i po prostu nie ingerować za bardzo w to, co się z nim dzieje w trakcie ataku. Jeżeli czworonóg jest leczony farmakologicznie, a w domu znajduje się aplikator do podawania leków doodbytniczo, w sytuacji napadu padaczkowego można go zastosować. Padaczka u psów nie objawia się tylko i wyłącznie drgawkami. Można wyróżnić w tej sytuacji tzw. napady częściowe. Określenie to oznacza np. drżenie mięśni twarzoczaszki zwierzęcia lub jego kończyny. Czworonóg także może chodzić w kółko albo patrzeć się uporczywie w jeden punkt lub uporczywie szczekać. Zazwyczaj pies traci świadomość w trakcie napadu padaczkowego oraz (co często się zdarza) może on w niekontrolowany sposób oddać mocz i kał. PADACZKA – LECZENIE: Czy leki mogą pomóc psu? Leki przeciwpadaczkowe (tak samo jak u ludzi) przede wszystkim mają za zadanie hamować niektóre neuroprzekaźniki. Niestety nie wszystkie farmaceutyki działają w sposób jednakowy u psów. Sporadyczny atak epilepsji zazwyczaj nie jest klasyfikowany do wdrożenia leczenia farmakologicznego. Leki podaje się psu w momencie, gdy w ciągu całej doby pojawiły się częste napady albo gdy zwierzę miało co najmniej dwa ataki padaczkowe przez sześć miesięcy. Lekarze weterynarii zalecają farmakologiczne leczenie również u osobników, których objawy epilepsji są uznawane za nietypowe albo ciężkie. Gdy zwierzę zostanie zakwalifikowane do leczenia pierwszym krokiem jest odpowiedni dobór leków. W sytuacji występowania padaczki opiekun musi być świadomy, że często trzeba zmieniać dawkę podawanego farmaceutyka, ponieważ pojawiają się krótkoterminowe skutki uboczne. Zdarza się też, że lek należy zmienić, a wszystko to ma ścisły związek z psem i jego reakcją na leczenie. Padaczka u psów zazwyczaj leczona jest substancją czynna o nazwie – fenobarbital lub bromkiem potasu. Obecnie można spotkać preparaty zawierające imepitoinę. Prawidłowo dobrany lek powinien wyeliminować lub zdecydowanie ograniczyć występowanie ataków epilepsji u czworonoga. FENOBARBITAL: to produkt najbardziej popularny w celu leczenia padaczki u psów. Lekarze weterynarii oraz właściciele czworonogów cenią go sobie za jego stosunkowo niską cenę oraz dużą skuteczność. Okazuje się, że jego dodatkowym plusem jest fakt, że psy całkiem dobrze go znoszą, a jego dawkowanie nie sprawia problemu opiekunom. Oczywiście jak wszędzie i w tym przypadku bywają osobniki, którym fenobarbital niszczy wątrobę lub wywołuje cytopenię. IMEPITOINA: jest to substancja znajdująca się w preparatach weterynaryjnych, jednakże nie jest to lek, który powinien być stosowany jako „pierwszy rzut” przy stanie padaczkowym albo po tzw. napadach gromadnych. Farmaceutyki stosowane w trakcie epilepsji mogą być podawane szczeniakom, jak również starszym psom. Psi seniorzy powinny w trakcie leczenia być pod stała kontrolą weterynaryjną, ponieważ w ich przypadku niezwykle ważne jest regularne badanie krwi pod kątem stanu ich narządów wewnętrznych. Producent leku zawierającego substancję czynną – imepitoinę zastrzega, że osobniki z niewydolnością wątroby, chorobami serca oraz z niewydolnością nerek nie powinny go przyjmować. Koszt preparatu medycznego używanego podczas leczenia stanów padaczkowych może oscylować w dość rozpiętych widełkach cenowych np. lek o nazwie „Pexion” 400 mg (zawierający 78 tabletek) kosztuje ok 200 zł. Natomiast „Luminal” dostępny jest już od kilkunastu złotych. LECZENIE WSPOMAGAJĄCE: U ludzi chorujących na epilepsję zalecane jest stosowanie diety ketogennej. Jednak w przypadku psów nie zdaję się być ona szczególnie skuteczna. Naukowcy do tej pory nie wykazali związku pomiędzy napadami padaczki, a konkretnym składnikiem pokarmowym, którego usunięcie z diety znacznie zmniejszyłoby częstotliwość ataków. Lekarze weterynarii są jednak zdania, że właściciel jest w obowiązku monitorować posiłki psa chorującego na padaczkę. Większość chorujących zwierząt otrzymuje leki zawierające fenobarbital lub bromek potasu, a dieta ma ścisłe powiązania z rozprowadzaniem tych substancji jego w organizmie. Okazuje się, że zawartość białka, tłuszczu, węglowodanów oraz innych składników pokarmowych ma wpływ na długość pozostawania leków w organizmie czworonogów. Dlatego też każda zmiana żywienia psa może znacznie oddziaływać na to ile danej substancji on otrzyma (czy zbyt mało, a może nastąpi jej przedawkowanie). Z kolei zwierzę otrzymujące bromek potasu powinien mieć dietę ubogą w chlorki. Te związki chemiczne powodują, że bromek jest szybciej wydalany z organizmu psa. Dlatego też w takim przypadku dawka leku powinna być wyższa. Niestety trudno określić ile chlorków zawiera dana psia karma, ponieważ nie jest obowiązkiem umieszczanie takich informacji na etykiecie przez jej producentów. Każdy opiekun powinien być ostrożny w momencie zmiany diety swego pupila. Część lekarzy weterynarii odradza stosowania takich praktyk. Oczywiście w momencie wystąpienia alergii pokarmowej lub gdy dotychczasowa dieta okazała się być zbyt mało wartościowa, zmiany są konieczne. Warto w takiej sytuacji sięgnąć po wysokiej jakości produkty marek komercyjnych np. po karmy hipoalergiczne lub gotować psu z przepisów ustalonych przez dietetyka weterynaryjnego. Padaczka u psów wywołuje niepokój u ich właścicieli. Warto więc się do niej odpowiednio przygotować, także psychicznie. Najlepszym pomocnikiem w takiej sytuacji jest posiadanie odpowiedniej wiedzy na temat tego schorzenia. Takie rozwiązanie oraz konsultacje z lekarzem weterynarii zdecydowanie pozwoli zachować zimną krew opiekunowi podczas napadu padaczkowego jego pupila. Zapisz się na newsletter! Daktyl miał atak padaczki. Cudem, akurat była przy tym jego wolontariuszka, więc udzielono mu pomocy. Jakie jest jednak prawdopodobieństwo, że , jeśli Przez aktualizacja dnia 18:58 Według definicji padaczka to zaburzenie czynności mózgu, które cechuje się trwałą skłonnością do napadów drgawkowych, nazywanych również napadami padaczkowymi. Jakie są przyczyny padaczki u psów? U psów wyróżnia się dwa typy padaczki, ze względu na przyczynę jej występowania. Padaczka idiopatyczna (pierwotna) Jeśli mamy do czynienia z epilepsją idiopatyczną, oznacza to, iż bezpośrednia przyczyna jest niemożliwa do ustalenia. Często jest to przypadłość wrodzona, uwarunkowana genetycznie. Ten rodzaj napadów nazywany jest także padaczką młodzieńczą, gdyż najczęściej ujawnia się u psów w wieku od 1 do 5 roku życia. Na podstawie badań wyróżniono szczególnie zagrożone tym rodzajem epilepsji rasy, a należą do nich: beagle, owczarek belgijski, szpic wilczy, collie, jamnik, pudel, owczarek niemiecki, seter, golden retriever, labrador retriever, spaniel, siberian husky, alaskan malamute. Ze względu na dziedziczność tego schorzenia psy z padaczką pierwotną nie powinny być dopuszczone do rozrodu. Podobnie powinno się wycofać z rozrodu rodziców szczeniaków, u których wykryto ten rodzaj padaczki. Padaczka wtórna (objawowa) Przyczyna powstawania epilepsji wtórnej u psów jest możliwa do ustalenia. Epilepsję wtórną powoduje zaburzenie lub uszkodzenie jakiegoś fragmentu mózgu z przyczyn wewnątrz albo pozaczaszkowych. Czynniki wewnątrzczaszkowe to między innymi zapalenie mózgu, opon mózgowych, guz nowotworowy, wylew krwi, wodogłowie czy blizny. Druga grupa, czyli powody pozaczaszkowe, dotyczą zatruć i chorób metabolicznych (zaburzenia pracy wątroby i nerek, obniżony poziom cukru, zaburzenia elektrolitowe). Do ataków doprowadzać mogą także niedobory witamin z grupy B (w szczególności B1 i B6), zaś u suk powszechna jest poporodowa hipokalcemia (tężyczka poporodowa), czyli niedobór wapnia w związku z laktacją i niewystarczającą podażą wapnia w diecie, szczególnie u suk z licznymi miotami. Rodzaje ataków padaczkowych u psa Wyróżnia się dwa rodzaje ataków padaczkowych: małe ataki padaczkowe (petit mal), duże ataki padaczkowe (grand mal). Mały atak padaczkowy (petit mal) bywa też nazywany atakiem bezdrgawkowym i może pozostać zupełnie niezauważony lub zignorowany przez właściciela psa. Trwa bardzo krótko (nawet kilka sekund) i nie powoduje utraty przytomności. Pies w trakcie małego ataku padaczkowego sprawia wrażenie nieobecnego, może dojść na przykład do niewielkich ruchów – drgań mięśni, kończyn. Po tym rodzaju ataku zwierzę zachowuje się znów normalnie. W dużych atakach padaczkowych (grand mal) dochodzi do drgawek (konwulsji) i utraty przytomności, które trwają od kilkunastu sekund do kilku minut. Jest to najczęstszy rodzaj ataku. Pies upada, traci przytomność, czemu towarzyszą jednoczesne gwałtowne skurcze mięśni w całym ciele. Atakowi grand mal towarzyszy ślinotok, czasem wymioty oraz wydawanie dźwięków (skomlenie, szczekanie, wycie), a zwierzę nie reaguje na głos czy widok właściciela. Nierzadko dochodzi do popuszczenia moczu i/lub kału przez psa. Drgawki u psa pojawiają się również w przypadku: zatruć ołowiem, rtęcią, metaldehydem, środkami fosforoorganicznymi lub strychniną w przebiegu encefalopatii wątrobowej lub mocznicowej, przewlekłej niewydolności nerek, niedoczynności tarczycy, nosówki, udaru cieplnego, niedotlenienia spowodowanego anemią, chorobami serca czy utrudnionym oddychaniem. Ataki padaczkowe u psa mogą być również spowodowane przez niektóre leki. Do drgawek może dochodzić ponadto z powodu różnych chorób zakaźnych (jak na przykład wścieklizna, tężec czy zatrucie jadem kiełbasianym). Przebieg napadu padaczkowego u psa Każdy napad padaczkowy u psa składa się z określonych trzech faz. Faza zwiastunowa Bardzo łatwo można przeoczyć tę fazę, ponieważ jej objawy potrafią być subtelne. Faza zwiastunowa charakteryzuje się zmianą zachowania. Pies może stać się pobudzony, niespokojny, mieć problem ze znalezieniem sobie miejsca, szukać kontaktu z właścicielem, ale równie dobrze może unikać towarzystwa i preferować ciche, spokojne kryjówki z dala od hałasu i nadmiernych bodźców. Bardzo prawdopodobne jest też wystąpienie ślinotoku i częste oblizywanie się. Czas trwania: od kilku minut do kilku godzin. Faza właściwego napadu Pojawia się bezpośrednio po fazie zwiastunowej i może przebiegać na różne sposoby w zależności od rodzaju ataku padaczkowego (duży lub mały). Objawy tej fazy zostały opisane powyżej, w podrozdziale "Rodzaje padaczki u psa". Faza końcowa (popadaczkowa) Ta faza również przebiega w różny sposób w zależności od tego, z jakim rodzajem ataku mamy do czynienia. Jeśli jest to maly atak padaczkowy (petit mal), podobnie jak w przypadku poprzednich faz, ta również w łatwy sposób może pozostać niezauważona przez właściciela. Charakteryzuje się chwilową dezorientacją i osłabieniem zwierzęcia. Czas trwania: krótka chwila. Jeśli był to duży atak padaczkowy (grand mal), w pierwszej chwili po zakończeniu ataku pies jest zdezorientowany, osłabiony i może mieć problem ze wstaniem. Pełna świadomość wraca stopniowo, w międzyczasie może pojawić się nietrzymanie moczu i kału. Zwierzę może podczas tej fazy odmówić jedzenia i picia. Czasem występują zaburzenia układu nerwowego i układu krążenia, takie jak tymczasowa ślepota czy niedowłady kończyn. Czas trwania: różnie, od kilku godzin do nawet kilku dni. Jak zachować się podczas ataku padaczki u psa? Przede wszystkim należy zachować spokój i nie wpadać w panikę. Nie trzeba uspokajać psa, ponieważ w trakcie ataku i tak nie jest on świadom obecności właściciela. Jedyne, co możemy zrobić, to usunąć z jego zasięgu przedmioty, które mogą zrobić mu krzywdę (na przykład spadając na niego) i uważnie obserwować, aby zdać potem jak najdokładniejszą relację lekarzowi weterynarii. Warto – pomimo dużych emocji i stresu – spróbować nagrać przebieg ataku, aby móc nagranie pokazać później w gabinecie. W przypadku lekkiego ataku zaleca się powstrzymać z wizytą do momentu, aż pies poczuje się lepiej. Sam atak padaczki jest dla psa stresujący, warto dać mu czas na uspokojenie się. WAŻNE! Kiedy atak padaczkowy typu grand mal trwa więcej niż 10 minut albo powtarza się w krótkich odstępach czasu i nie dochodzi między nimi do pełnego powrotu świadomości – istnieje zagrożenie zdrowia i życia psa. Zwierzę należy natychmiast zabrać do lekarza weterynarii, aby mógł przerwać atak farmakologicznie. Jakie psy mają predyspozycje do padaczki? Nie wykazano dotychczas związku drgawek z płcią psa, natomiast badania w Klinice Małych Zwierząt w Monachium wykazały, że prawdopodobnie istnieje większe ryzyko zarówno ataku drgawkowego, jak i stanu padaczkowego u suk po kastracji w porównaniu do niekastrowanych. Rasami predysponowanymi do występowania drgawek są golden retrivery i beagle, natomiast zwiększone ryzyko stanów padaczkowych występuje u owczarków niemieckich. Należy jednak pamiętać, że predyspozycja nie oznacza, że u psa dane schorzenie się pojawi i odwrotnie – w przypadku innych ras ryzyko dalej istnieje. Leczenie padaczki u psa W pierwszej kolejności należy ustalić, czy to padaczka jest schorzeniem, na które pies cierpi. Pojedynczy atak nie musi o niczym świadczyć. Kompetencje do diagnozowania padaczki u psa ma oczywiście lekarz weterynarii, do którego zawsze należy udać się w pierwszej kolejności po zaobserwowaniu jakichkolwiek niepokojących oznak. Lekarz weterynarii powinien zapytać o takie rzeczy jak przebyte schorzenia, ogólne samopoczucie psa czy okoliczności, w których doszło do ataku. Następnie wykona pełną diagnostykę. Dopiero po wykluczeniu innych chorób lekarz weterynarii może zdiagnozować u psa epilepsję. Nie zaleca się podawania leków już po wystąpieniu pierwszego ataku, ponieważ u wielu psów napad padaczkowy pojawia się tylko raz i nie ma konieczności leczenia farmakologicznego. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy pojawia się stan padaczkowy, czyli atak trwający ponad 10 minut, albo seria ataków w krótkich odstępach czasowych. Leki podane przez lekarza weterynarii mają na celu jedyne złagodzenie jej ataków i wydłużenie okresów między nimi. Do najczęściej stosowanych leków należą: diazepam, fenobarbital, bromek potasu, lewetyracetam, felbamat i zonizamid. Nie należy zrażać się, gdy dany lek nie przynosi pożądanych efektów. Niestety, jak u ludzi, dobranie odpowiednich leków i ich dawek na schorzenia neurologiczne jest niezwykle trudne. Każdy organizm reaguje w specyficzny sposób i niemożliwym jest, aby daną reakcję przewidzieć. Dawkowanie leku powinno być na bieżąco konsultowane z lekarzem weterynarii. WAŻNE! Nie należy przerywać na własną rękę terapii farmakologicznej nawet, jeśli choroba na pierwszy rzut oka wydaje się już zaleczona. W większości przypadków skutkuje to szybkim nawrotem choroby. Padaczka jest chorobą przewlekłą i, na ten moment, nieuleczalną. Leki przeciwpadaczkowe zazwyczaj muszą być brane do końca życia. Jak każdy lek, leki przeciwpadaczkowe powodują efekty uboczne. Najczęstszym z nich jest zmniejszenie aktywności psa. Niektóre z leków mogą obciążać wątrobę i prowadzić do jej uszkodzenia, co będzie objawiało się zwiększonym pragnieniem i częstszym oddawaniem moczu. Z tego względu warto zabierać psa na badania kontrolne do lekarza weterynarii raz na kilka miesięcy. Konsultacja: Lekarz weterynarii Franek Paśko Do groźnie wyglądającej kolizji doszło dzisiaj wczesnym popoludniem nieopodal dworca PKP i sądu okręgowego. - Na skrzyżowaniu ulic Piłsudskiego z 3 Maja kierujący samochodem osobowym w wyniku ataku padaczki, nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu pojazdowi komunikacji miejskiej i doprowadził do zderzenia. Padaczka występująca u psa to choroba, charakteryzująca się nawracającymi atakami drgawkowymi. Niestety w większości, stwierdzenie głównej przyczyny tego typu zaburzeń nie jest możliwe. Szacuje się, że u niektóre rasy narażone są bardziej na występowanie ataków padaczki. Może pojawiać się ona zarówno w regularnych, jak i nieregularnych odstępach czasu. Padaczka u psa – czym jest wywołana? Niestety określenie głównej przyczyny, występowania u czworonoga ataków padaczki jest trudne do ustalenia. Przyjmuje się jednak, że zaburzenie to, może być powodowane przez zawał, niedotlenienie, czy krwotok. Są to przyczyny tzw. naczyniowe. Ataki padaczki mogą występować także przez nosówkę, zapalenie opon mózgowych i mózgu, czy wściekliznę, czyli przyczyny zapalne. Niestety istnieją także inne czynniki wpływające na powstawanie ataków padaczki, takie jak: choroby nowotworowe, a także niedoczynność tarczycy, czy zaburzenia elektrolitowe. Klasyfikacja padaczki u psów Wyróżniamy dwa rodzaje padaczki. Są to padaczka idiopatyczna, czyli pierwotna, a także padaczka wtórna, czyli objawowa. U psów chorych na padaczkę istnieje ryzyko jej wystąpienia, przez występowanie bodźców takich jak: niespodziewany ruch, błysk światła, czy głośne dźwięki. Dlatego tak ważne jest, aby podczas spaceru z czworonogiem, nie narażać go bezpośrednio na te czynniki. Adresówka dla psa i obroża półzaciskowa doskonale sprawdzą się podczas wyjścia ze zwierzęciem. Dzięki nim unikniesz zmartwień i problemów związanych z ewentualną ucieczką czworonoga. Padaczka idiopatyczna Częstą formą padaczki występującą u psów jest padaczka idiopatyczna. Pojawia się ona w każdym wieku, jednak najczęściej u młodych psów. Ta forma padaczki ma uwarunkowania genetyczne. Najczęściej występuje u ras takich jak: owczarek niemiecki, beagle, jamnik, pudel, seter, szpic wilczy, golden retriever, labrador retriever, spaniel, siberian husky, alaskan malamute. Psy, które chorują na padaczkę, nie powinny być dopuszczane do rozrodu. Padaczka wtórna ( objawowa) Przyczyna tego rodzaju padaczki jest możliwa do ustalenia. Czynniki, które przyczyniają się do występowania tego typu ataków padaczki to: urazy, infekcje, wrodzone wady budowy mózgu, nowotwory, czy choroby zwyrodnieniowe. Mogą to być także przyczyny pozaczaszkowe, takie jak: zaburzenia metaboliczne, zaburzenia elektrolitowe, czy nawet zatrucia. Jak przebiega padaczka u psa? Padaczka u psa przebiega w dwóch etapach. Pierwszy z nich, tzw., aura występuję przed padaczką właściwą. Pojawia się ona na kilka godzin bądź kilka minut przed drugim etapem padaczki. Ten atak trwa krótko i z reguły przebiega stosunkowo spokojnie. Objawia się on głównie większym zaniepokojeniem zwierzęcia, czy nie reagowaniem na otoczenie. Wśród niektórych psów mogą wystąpić ruchy kłapania żuchwą. Padaczka uogólniona – objawy Drugi etap, padaczka uogólniona, czyli duży atak padaczkowy przebiega dużo bardziej gwałtownie, gdyż podczas niego następują drgawki. Do jego objawów należą także: kłapanie żuchwą, ślinotok, a także utrata przytomności. Podczas napadu padaczki zdarza się, że łapy zwierzęcia sztywnieją. Pies może oddawać mocz bądź kał. Duży atak padaczki może trwać od kilku sekund do 3 minut. Po całym zdarzeniu pies może wydać się zdezorientowany, niespokojny, a czasem stać się bardziej agresywny. Po wystąpieniu ataku koniecznie, jak najszybciej zgłoś się do weterynarza! Atak padaczki u psa- jak postępować? Ataki padaczki to stresujące wydarzenie, nie tylko dla zwierzęcia, ale także dla właściciela. Jak powinno się zachować w przypadku wystąpienia ataku padaczki u psa? Przede wszystkim nie panikować i skupić się na działaniu, aby zapobiec wystąpieniu urazów u czworonoga. Na początku pojawienia się ataku, należy usunąć niebezpieczne przedmioty znajdujące się w zasięgu psa. Pamiętaj, by cały czas osłaniać głowę zwierzaka, możesz położyć na nią koc. Podczas wystąpienia ataku, usuń z pyska psa wszelkie przedmioty, którymi mógłby się zadławić. Po ustąpieniu objawów ataku padaczki zapewnij swojemu zwierzęciu wygodne i komfortowe miejsce do wypoczynku. Koniecznie zabierz swojego psa do lekarza weterynarii! Jakie są konsekwencje ataków padaczkowych u psa? Jeżeli są one krótkie i sporadyczne, to następuje dezorientacja i osłabienie zwierzęcia. Niestety długotrwałe ataki padaczki są bardzo niebezpieczne i mogą spowodować przejściową utratę wzroku, czy niedowład kończyn. Nieprzerywane ataki padaczki niosą za sobą ryzyko uszkodzenia układu nerwowego, a nawet śmierci. Atak padaczkowy a stan padaczkowy Czym różnią się między sobą; atak padaczkowy, a stan padaczkowy? Otóż używając drugiego określenia, chodzi o atak padaczkowy, trwający nieprzerywanie powyżej 10 minut. Stan padaczkowy jest bardzo niebezpieczny dla życia zwierzęcia i wymaga niezwłocznej interwencji lekarza weterynarii. Jeżeli trwa on długi czas, może powodować groźne, nieodwracalne zmiany w układzie nerwowym, a w konsekwencji prowadzić nawet do śmierci zwierzęcia. Leczenie padaczki u psa, związane jest z przyjmowaniem leków przeciwdrgawkowych, bądź dożylnych. Wszystko zależy od tego, jak często pojawiają się napady. Leczenie stosowane wspomagająco to między innymi właściwa dieta. Padaczka jest bardzo niebezpiecznym zjawiskiem dla zdrowia psa. Wymaga natychmiastowej konsultacji lekarza weterynarii, który stwierdzi jej przyczynę, o ile to będzie możliwe. Ważne by przy napadzie padaczki, jak najszybciej pomóc swojemu zwierzęciu, a tym samym zniwelować dodatkowe urazy. Pamiętaj, by w szczególny sposób dbać o zwierzę i obserwować jego zachowanie. Atak padaczki u psa Powinieneś podnieść psa lub zapewnić mu opiekę dopiero po ustaniu drgawek, gdy jest to bezpieczne. Możesz instynktownie zechcieć pocieszyć lub przytrzymać swojego zwierzaka podczas napadu, ale nie jest to zalecane.Padaczka u psa to złożona choroba neurologiczna, która charakteryzuje się napadami drgawkowymi. Jest ona spowodowana zaburzeniami w hamowaniu i pobudzaniu pracy mózgu, co prowadzi do napadowego pobudzenia neuronów w korze mózgowej i powoduje wystąpienie napadu drgawkowego. Psia padaczka z klinicznego punktu widzenia, może być zdiagnozowana kiedy wystąpią dwa lub więcej ataki drgawkowe, które nie były niczym sprowokowane i musi być pomiędzy nimi co najmniej 24 godzinna przerwa. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking Psia padaczka – przyczyny i predyspozycjeJak wygląda padaczka u psa?Diagnostyka psiej epilepsjiAtak padaczki u psa, jak możemy pomóc?Padaczka u psa leczenie – jak jako właściciele psa możemy współpracować z lekarzem weterynarii?Psia padaczka, leczenieKomfort życia psa z padaczką Psia padaczka – przyczyny i predyspozycje Ataki padaczki u psa mogą być objawem choroby, albo schorzeniem same w sobie. Ze względu na przyczyny padaczki u psa, wyróżniamy najczęściej dwa rodzaje epilepsji: Padaczka wtórna (objawowa) jest to rodzaj psiej padaczki, w której napady padaczkowe są objawem innej choroby, najczęściej obserwujemy ją w przypadku przebiegu chorób dotyczących układu nerwowego (na przykład guz mózgu), ale także przy schorzeniach metabolicznych innych narządów: wątroby i nerek. Do ataku padaczki wtórnej może dojść też przy zatruciach. Padaczkę pierwotna/idiopatyczna, najczęściej jest ona uwarunkowana genetycznie, a jej dokładne przyczyny nie są jeszcze znane. Mózg psa ma prawidłową budowę, jednak jego praca jest zaburzona. Padaczka idiopatyczna może występować u psów niezależnie od wieku. Jednak w jej przypadku pierwsze objawy padaczki u psa pojawią się często już w młodym wieku (pomiędzy 6 miesiącem a 5 rokiem życia). Z kolei atak padaczki u starego psa będzie najczęściej padaczką wtórną, która może być objawem występowania u nich innych schorzeń spowodowanych procesem starzenia się, jednak nawet jeśli wiemy, że jest to objaw innej choroby, padaczka u starego psa nie może być ignorowana. Oczywiście jak w przypadku większości chorób, tutaj także możemy mówić o predyspozycjach genetycznych. Rasami predysponowanymi do występowania padaczki u psów to między innymi: pudle, boksery, owczarki belgijskie, berneńskie psy pasterskie, jamniki, sznaucery miniaturowe, cocker spaniele, labradory, bernardyny, golden retrievery, szpice niemieckie, setery irlandzkie, husky czy owczarki niemieckie. Oczywiście to, że jakiejś rasy nie ma na liście, nie oznacza, że psia padaczka u nich nie występuje. Jak wygląda padaczka u psa? Objawy padaczki u psa możemy podzielić na dwie następujące kategorie: Napady częściowe, które nie wpływają na świadomość. Do tej grupy należą zaburzenia ruchowe, takie jak: asekuracyjny chód drżenie mięśni twarzy utrata kontroli nad pojedynczą kończyną przechylanie głowy objaw łapania muchy – kiedy zwierzę kłapie szczęką próbując złapać nieistniejącego insekta Napady uogólnione, w którym dochodzi do sztywnienia ciała, a następnie do silnych drgawek. Przy napadzie uogólnionym psia padaczka może charakteryzować się nadmiernym ślinotokiem oraz problemami z nietrzymaniem moczu i kału. Epilepsja u psa w tym wypadku prowadzi do utraty świadomości oraz braku reakcji na jakiekolwiek bodźce ze środowiska zewnętrznego. Często nie wiemy jak wygląda padaczka u psa. Atak padaczki u starego psa jak i młodego może przebiegać w kilku następujących fazach: faza prodromalna (zwiastun, prodrome), aura, faza właściwa napadu (ictus) faza postiktalna (popadaczkowa). W pierwszej fazie dochodzi do zmiany zachowania, zwierzę może być nadpobudliwe, albo osowiałe. Faza ta może trwać zarówno kilka godzin jak i kilka dni, jest widoczna tylko u niektórych zwierząt i wskazuje nadchodzący atak padaczki u psa. Następna faza aura, jest początkiem właściwego ataku drgawkowego. Trwa ona bardzo krótko (może trwać kilka sekund lub minut), a jaj objawy się bardzo zbliżone do pierwszej fazy zwiastunowej, przez co często są mylone. Kolejna jest faza właściwa napadu, w której dochodzi do napadu drgawkowego. Atak drgawkowy składa się z dwóch etapów. Na początku ma miejsce utrata przytomności przez psa. Przez około pół minuty zwierzę leży ze sztywnymi kończynami, sztywnym i wygiętym łukowato ku tyłowi kręgosłupem oraz wstrzymanym oddechem. Następnie pies zaczyna ruszać kończynami, sprawiając wrażenie jakby biegał/pływał. Atak padaczki u psa trwa z reguły do 2 minut i mogą podczas niego występować na zmianę wspomniane wyżej objawy. Ostatnią fazą po wystąpieniu ataku drgawkowego jest faza popadaczkowa, w której obserwujemy zachowanie psa po ataku padaczki. Na początku dochodzi do odpoczynku psa, następnie albo do powrotu do fizjologicznego, normalnego zachowania, albo do dezorientacji zwierzaka. Diagnostyka psiej epilepsji Pies, u którego podejrzewamy padaczkę powinien trafić do lekarza weterynarii, najlepiej do specjalisty w dziedzinie neurologii. Na wizycie zwierzak zostanie przebadany neurologicznie. Często następnym krokiem naszego weterynarza będzie chęć wykonania badaniach dodatkowych, żeby wykluczyć (lub też potwierdzić) przyczyny choroby, takimi badaniami mogą być: badanie krwi, moczu oraz płynu mózgowo-rdzeniowego, RTG i USG, rezonans magnetyczny lub tomograf komputerowy głowy. Bardzo często jeśli w żadnym z tych badań nie wyjdą nieprawidłowości, które mogłyby okazać się przyczyną padaczki objawowej, będziemy mówić o padaczce idiopatycznej. Niestety jest to diagnoza polegająca na wykluczaniu innych chorób, gdyż w weterynarii nie ma testów genetycznych, które pozwoliłyby na jednoznaczną diagnozę padaczki pierwotnej. Atak padaczki u psa, jak możemy pomóc? Epilepsja u psa jest stresującą sytuacją zarówno dla zwierzaka jak i jego opiekuna. Najważniejsze o czym trzeba pamiętać, to żeby zapewnić psi bezpieczeństwo podczas napadu drgawek. W pobliżu nie powinny znajdować się żadne przedmioty, które mogą zagrozić życiu lub bezpieczeństwu psa. Należy usunąć wszystkie rzeczy, którymi może się zranić. Jeśli atak padaczki odbywa się w wysokim miejscu, z którego upadek mógłby zagrozić zdrowiu psa, należy go przenieść na ziemie. Jednak jest to jedyna sytuacja, w której zwierzę można ruszać. Z racji tego, że epilepsja u psa to silne drgawki, można pod głowę psa podłożyć coś miękkiego jak koc, żeby chronić jego głowę przed uderzeniami. Pod żadnym pozorem nie wolno wsadzać nic do pyska naszego zwierzaka, ani też wyciągać jego języka na zewnątrz. Należy pamiętać, że atak padaczki u psa wiąże się z brakiem świadomości zwierzęcia, co mogło by spowodować nieświadome ugryzienie siebie, lub ręki swojego opiekuna. Niewskazane jest podawanie jakichkolwiek leków na własną rękę, szczególnie tych doustnych, gdyż pies mógłby się zadławić. Jedyny wyjątek stanowią doodbytnicze czopki przeciwdrgawkowe przepisane przez lekarza weterynarii. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking Padaczka u psa leczenie – jak jako właściciele psa możemy współpracować z lekarzem weterynarii? Należy pamiętać, że nie ma jednego wzorca objawów i zachowania. To jak wygląda padaczka u psa może się różnić pomiędzy poszczególnymi osobnikami, ale także pomiędzy pojedynczymi atakami konkretnego psa. W celu dobrania przez lekarza jak najskuteczniejszego leczenia, warto prowadzić notatnik i zapisywać szczegółowy przebieg ataków. Przy prowadzeniu takiego dziennika należy pamiętać, żeby uwzględnić okoliczności, w której atak padaczki miał miejsce (na przykład czy atak był poprzedzony jakimś głośnym wydarzeniem), objawy padaczki u psa, które wystąpiły przy konkretnym ataku, ale także zachowanie psa po ataku padaczki. Te informacje są dla lekarza weterynarii bardzo ważne, gdyż wywiad przeprowadzony z opiekunem, jest jedną ze składowych przy dobraniu prawidłowego leczenia. Należy pamiętać, że zachowanie psa po ataku padaczki może być bardzo różne: lękliwość, zaburzenia poruszania się, ogólne zmiany w zachowaniu psa, ale też szybki powrót do prawidłowej kondycji. Dlatego nawet informacja, że zachowanie psa po ataku padaczki jest praktycznie od razu całkowicie normalne, jest czymś co należy zanotować i powiedzieć na wizycie lekarzowi weterynarii. Jeśli objawy padaczki u psa są trudne do opisania, można też nagrać filmik podczas ataku i pokazać go na wizycie. Leczenie padaczki u psa zależy od jej rodzaju i podłoża ataków. Przykładowo padaczka u starego psa, która najczęściej jest padaczką objawową może być wyleczona w momencie wyleczenia choroby podstawowej, na którą choruje zwierzę, a której objawem jest psia padaczka. W przypadku padaczki idiopatycznej, która jest już chorobą przewlekłą, konieczne jest przyjmowanie leków do końca życia psa. Podstawowym lekiem, który praktycznie natychmiastowo przerywa atak padaczki u psa jest diazepam podany we wlewie dożylnym lub w postaci czopka doodbytniczego. Jednak leku tego nie można podawać długo, bo organizm bardzo szybko staje niewrażliwy na działanie substancji i lek przestaje być skuteczny. Dlatego do najczęstszych substancji używanych w długoterminowym leczeniu psiej padaczki należą fenobarbital i bromek potasu. Leki te są na tyle skuteczne, że umożliwiają ustabilizowanie, a niekiedy zatrzymanie występowania ataków padaczki, co zwiększa komfort życia psiego pacjenta. Jednak należy pamiętać, że leki należy podawać regularnie, żeby kuracja była skuteczna. Warto też profilaktycznie wykonywać badania krwi. Jeśli chodzi o cenę leków na padaczkę u psa dużo zależy od wagi naszego pupila. Wiadomo im więcej waży nasz psiak tym większą dawkę substancji będzie musiał przejmować. Jednak powinniśmy się przygotować na kwoty rzędu kilkudziesięciu złotych za 10 tabletek fenobarbitalu. Komfort życia psa z padaczką Bardzo często przy współpracy właściciela i lekarza weterynarii udaje ustabilizować się padaczkę na tyle, żeby pies nie odczuwał na codzień zbędnego dyskomfortu życia. Właściciele, którzy pierwszy raz mają styczność z tą jednostką chorobową zastanawiają się czy padaczka u psa jest śmiertelna. Oczywiście, każda nieleczona choroba może doprowadzić do śmierci. Jednak pomimo tego, że padaczka idiopatyczna jest nieuleczalna i wymaga przyjmowania przez psa leków do końca życia, to odpowiednio wczesne wykrycie choroby poprawia jakość życia naszego pupila. Stałe monitorowanie epilepsji u psa i prawidłowo dobrane leczenie, potrafią sprawić, że ataki padaczki u psa nie będą praktycznie występować, albo będą pojawiać się ze zmniejszoną częstotliwością. Dzięki temu pies może przeżyć wiele lat w pełnym komforcie. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking
Napad padaczkowy najczęściej objawia się drgawkami, utratą przytomności, prężeniem całego ciała, zasinieniem na twarzy i ustach, z ust chorego wydobywa się piana, często też osoba chora bezwiednie oddaje mocz. Postępowanie w przypadku ataku padaczki polega na zapewnieniu bezpieczeństwa poszkodowanemu. Pod żadnym pozorem nie
Epilepsja u psa zawsze budzi w opiekunach bardzo duży niepokój. Chociaż niektóre rasy są szczególnie podatne na tę chorobę, może ona wystąpić u każdego psa, także kundelka. Obecnie lekarze weterynarii dysponują wieloma wariantami leczenia, głównie farmakologicznego. Wiele zależy także od opiekuna, który powinien regularnie podawać leki, ale także prowadzić dziennik napadów padaczkowych i systematycznie wykonywać badania kontrolne krwi. Padaczka u psa – definicja i podział Padaczka u psa jest chorobą neurologiczną, która powoduje zaburzenia czynności mózgu. Prowadzi do napadów drgawkowych, które mają stały charakter i skłonność do powtarzania się. Epilepsja u psa dzieli się na dwa typy: padaczka idiopatycznapadaczka wtórna. Padaczka idiopatyczna, zwana też pierwotną, jest w większości przypadłością dziedziczną i uwarunkowaną genetycznie. Jej bezpośrednia przyczyna nie jest możliwa do ustalenia. Najczęściej pierwsze objawy pojawiają się u młodych psów między pierwszym a piątym rokiem życia. Padaczka wtórna to taka, której przyczyny są możliwe do ustalenia. Jest to przypadłość bardziej typowa dla kotów, jednak przydarza się także niektórym psom. Ten rodzaj padaczki spowodowany jest uszkodzeniem mózgu z przyczyn zewnętrznych (na przykład w wypadku samochodowym) lub chorobowych. Padaczka wtórna może być wywołana przez choroby metaboliczne nerek lub wątroby. Często powstaje w wyniku zatruć. Zdarza się, że dotyka ona suk po porodzie, szczególnie tych, które wielokrotnie rodziły. Padaczka u psów – objawy i przebieg Wyobrażenia o tym, jak wygląda padaczka u psa, najczęściej ograniczają się do drgawek. Tymczasem wielokrotnie mogą występować ataki bezdrgawkowe, które bywają przez opiekunów ignorowane lub nawet niezauważane. Aby w pełni poznać objawy padaczki u psa, należy zrozumieć, że istnieją dwa rodzaje ataków: petit malgrand mal. Petit mal, powszechnie znany jako mały atak padaczkowy, określany jest właśnie jako bezdrgawkowy. Zazwyczaj trwa bardzo krótko i nie wywołuje typowych symptomów takich jak utrata przytomności. Petit mal powoduje chwilowy zanik świadomości – pies staje się nieobecny, może wykonywać bezwiednie niewielkie ruchy kończynami. Czasami także drgają mu mięśnie. Grand mal, czyli duże ataki padaczkowe to, takie które powodują drgawki u psa. Dochodzi także do utraty przytomności. Atak trwa od kilkunastu sekund do nawet kilku minut. Objawy to: utrata przytomnościupadekgwałtowne skurcze mięśni całego ciałaślinotokwymiotydźwięki (skomlenie, szczekanie, czasami wycie)oddawanie moczu lub kału. Inne przyczyny drgawek u psa Konwulsje pojawiają się nie tylko w przypadku padaczki u psów. Mogą także towarzyszyć różnego rodzaju zatruciom oraz chorobom. Bywają skutkiem przewlekłej niewydolności nerek, chorób serca, wątroby lub zakaźnych (między innymi wścieklizny). Epilepsja u psa – przebieg napadu Warto znać przebieg napadu padaczkowego u psa, który składa się z trzech faz: faza zwiastunowafaza napadu właściwegofaza popadaczkowa. Faza zwiastunowa jest czasami trudna do zauważenia, ponieważ jej objawy są bardzo delikatne. Możesz wtedy zaobserwować, że zachowanie psa nieco się zmienia. Może stać się niespokojny, pobudzony, kręcić się po mieszkaniu i szukać z tobą kontaktu. Niektóre psy jednak wolą unikać bodźców i chowają się z dala od hałaśliwego otoczenia. Charakterystycznym zachowaniem dla tej fazy jest ślinienie się, kłapanie paszczą i oblizywanie. Faza zwiastunowa może trwać nawet kilka godzin. Faza napadu właściwego ma różne objawy w zależności od rodzaju ataku – petit mal lub grand mal. Faza końcowa padaczki u psa również zależna jest od tego, czy atak był duży, czy bezdrgawkowy. W przypadku petit mal bardzo trudno przegapić tę fazę. Trwa krótką chwilę. Pies jest wówczas zdezorientowany i może być nieco osłabiony. Jeżeli pies miał duży atak drgawkowy, przez jakiś czas może mieć problemy ze wstaniem. To wtedy może być może nastąpić nietrzymanie kału lub moczu. Zwierzak stopniowo wraca do pełnej świadomości. Przez pewien czas mogą występować zaburzenie neurologiczne – problemy z widzeniem lub niedowład kończyn. Atak padaczki u psa – jak się zachować? Wielu opiekunów zastanawia się, jak zachowywać się w czasie ataku padaczki psa. Przede wszystkim jest to trudne dla tych, którzy po raz pierwszy mają do czynienia z dużym atakiem. W takiej sytuacji nie jest trudno o panikę i ogromne nerwy. Musisz jednak pamiętać, że kluczem do skutecznej pomocy zwierzęciu jest zachowanie spokoju. Pamiętaj, że podczas ataku pies traci świadomość, dlatego ani mówienie do niego, ani próby uspokajania nie mają większego sensu. Zwierzę nie jest świadome twojej obecności i w ten sposób nie możesz mu pomóc. Co w takim razie można zrobić? Przede wszystkim warto usunąć z zasięgu psa wszystkie przedmioty, na które może wpaść podczas ataku. Także te, które mogą na niego spaść, lub o które może się rozbić. Emocje i stres mogą ci to uniemożliwić, jednak warto zachować się spokojnie i dokładnie obserwować psa. Wszystkie szczegóły ataku trzeba później przekazać lekarzowi. Nie biegnij jednak do gabinetu weterynarza od razu po ataku. W żadnym wypadku nie dotykaj psa podczas ataku i nie próbuj wtedy nigdzie go przenosić. Ataki epilepsji, szczególnie grand mal, są bardzo stresujące i męczące dla psa, dlatego przed wyjściem z domu powinien mieć czas, aby się uspokoić i nabrać siły. Ataki padaczki grand mal z reguły nie są zagrożeniem życia, jeżeli w otoczeniu psa nie znajdują się przedmioty, które mogą go skrzywdzić. Jeżeli jednak atak epilepsji trwa dłużej niż dziesięć minut i powtarza się, zanim pies zdąży dojść do siebie – wizyta u lekarza weterynarii jest niezbędna. Najprawdopodobniej atak będzie musiał być przerwany farmakologicznie. Padaczka u psa – które rasy są najbardziej narażone? Istnieje kilka ras, które uznawane są za bardziej predysponowane do zachorowania na padaczkę idiopatyczną. Bardzo często choroba ta występuje u: labradorówszpiców wilczychowczarków belgijskichcolliejamnikówmalamutówgolden retrieverówpudliowczarków niemieckich. Padaczka idiopatyczna jest schorzeniem dziedzicznym, dlatego psy obciążone tą chorobą powinny być wyłączone z rozrodu. Między innymi dlatego dobrym rozwiązaniem jest poszukiwanie dobrej i zarejestrowanej w związkach hodowli, w której psy przed rozrodem przechodzą badania genetyczne. Leczenie padaczki u psa Jeżeli podejrzewasz, że twój pies może cierpieć na padaczkę, niezbędny jest kontakt z lekarzem weterynarii. Nawet jeżeli atak to petit mal, który nie daje wyraźnych objawów, pies kwalifikuje się do diagnostyki. Odpowiednie badania pozwolą z całą pewnością zdiagnozować padaczkę. Pojedynczy atak nie musi bowiem świadczyć o chorobie. Epilepsja zostaje zdiagnozowana po wykluczeniu innych chorób. Poza odpowiednimi badaniami bardzo ważny jest wywiad, podczas którego lekarz będzie pytał o okoliczności, w jakich doszło do ataku, także o samopoczucie psa i o ewentualne choroby przewlekłe. Leczenie padaczki przebiega przede wszystkim farmakologicznie. Leki działają poprzez hamowanie niektórych neuroprzekaźników. Dostępne są różne środki i nie wszystkie odpowiadają poszczególnym przypadkom. Warto zaznaczyć, że po pierwszym ataku bardzo rzadko zapisuje się leki, ponieważ pojedynczy wypadek nie świadczy jeszcze o padaczce. Dopiero kiedy w ciągu pół roku pojawią się dwa ataki, można rozpocząć farmakoterapię. Dobrze dobrane leki są w stanie złagodzić ataki, a także wydłużyć okresy pomiędzy nimi. Leki zapisywane są indywidualnie i dobierane do każdego psa oddzielnie. Pod żadnym pozorem nie wolno podawać ich na własną rękę. Źle dopasowany lek nie tylko nie pomoże, ale jest wręcz w stanie pogorszyć sytuację. Padaczka u psa leczona jest najczęściej imepitoliną, fenobarbitalem lub bromkiem potasu. Leczona nimi może być zarówno padaczka u starego psa, jak i u szczeniaka. Padaczka u psa – leczenie wspomagające W przypadku padaczki u ludzi bardzo często wspomagająco stosuje się odpowiednie diety – na przykład ketogeniczną. Nie ma żadnych dowodów, że jest ona w stanie pomóc także psom. Mimo wszystko warto monitorować dietę zwierzaka, ponieważ ma ona wpływ na wchłanianie się niektórych leków przeciwpadaczkowych. Według badań proporcje tłuszczów, białek i węglowodanów mają wpływ na to, jak długo leki metabolizują się w organizmie. Zła dieta może więc sprawiać, że leki nie będą działały odpowiednio skutecznie. Bardzo istotne jest niezmienianie diety podczas rozpoczynania kuracji. Jeżeli jednak do tej pory dieta psa była małowartościowa lub wystąpiły jakieś alergie pokarmowe, zmiana może okazać się konieczna. Bardzo ważne, aby wykonywać je pod opieką zoodietetyka. W przeciwnym razie terapia może okazać się nieskuteczna. Padaczka u psa – podsumowanie Padaczka u psa to przewlekła choroba, która może przysporzyć opiekunowi bardzo dużo nerwów i stresu. Szczególnie pierwsze ataki są bardzo trudne i wywołują wiele emocji. Na szczęście obecnie choroba jest możliwa do opanowania i leczona farmakologicznie z dużą skutecznością. Bardzo ważne jest to, aby zachowywać spokój i uważnie obserwować psa podczas ataku. Dobrym pomysłem jest nagranie go telefonem komórkowym, aby następnie pokazać to lekarzowi weterynarii. Kontakt z lekarzem jest bardzo ważny, jednak pamiętaj, aby nie brać psa do gabinetu w momencie samego ataku ani tuż po nim. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy trwa to wszystko dłużej niż dziesięć minut. Niestety, padaczka obecnie nie jest chorobą uleczalną. Można jednak złagodzić ją i opanować za pomocą odpowiednio dobranej farmakoterapii. Pamiętaj, że kluczem do sukcesu jest dobra komunikacja pomiędzy lekarzem weterynarii a opiekunem zwierzaka. Wszystkie wątpliwości należy zgłaszać lekarzowi. Twoje obserwacje są bardzo ważne i w razie konieczności mogą pomóc na przykład w zmianie leków na inne.
Atak padaczki może przekształcić się w tak zwany stan padaczkowy, czyli taki, w którym atak drgawek trwa dłużej niż kilkanaście minut. Jest to wskazanie do natychmiastowej wizyty u lekarza weterynarii, ponieważ stanowi bezpośrednie zagrożenie życia psa. Warto na koniec wspomnieć o tym, że trzęsienie się może być objawem bólu.
fot. Fotolia Pytanie czytelnika Jak zachować się podczas ataku padaczki u psa? Mój 9-letni pies, sznaucer miniaturka, we wrześniu bieżącego roku miał pierwszy atak padaczki. Objawiała się ona gwałtownym przebieraniem łap aż do momentu całkowitego zesztywnienia. Po chwili skurcze minęły, jednak mój pupil wciąż nie oddychał. Doszedł do siebie dopiero po wykonanym przeze mnie sztucznym oddychaniu. Kolejne dwa ataki miały miejsce w październiku. Weterynarz przepisał mu ½ tabletki Relanium i jedną tabletkę Luminalum UNIA 15mg. Zachowanie psa po zażyciu zalecanych lekarstw jest co najmniej dziwne. Mało tego, po dwóch dniach dostał kolejnego ataku, ale prawdopodobnie spowodowany był podaniem mu tylko ½ Luminalum. Moje pytanie brzmi następująco: jak zachować się w chwili ataku, kiedy pies traci oddech? Proszę o poradę. ~ Przemysław Odpowiedź weterynarza Zalecane lekarstwa i wizyta u weterynarza Informacja o tym, jak udzielić psu pierwszej pomocy znajduje się w artykule, który został już opublikowany. Polecamy: Pierwsza pomoc u psów To, co Pan zrobił, było bardzo dobrym i skutecznym postępowaniem. U psów miniaturowych zdarzają się problemy z budową tchawicy w związku z niewielkimi rozmiarami samego zwierzęcia i zmianą standardowego "wilczego" wzorca budowy. W sytuacji powtarzających się ataków konieczna będzie wizyta u lekarza, który zaleci wyższe dawki leków lub wprowadzi dodatkowe leczenie z zastosowaniem bromku potasu. Dobrze byłoby również wykonać dodatkowe badania krwi, które pozwolą na ocenę wydolności wątroby i nerek oraz sprawdzić poziom glukozy. Takie badania mogą rzucić pewne światło na samą specyfikę leczenia. Mało prawdopodobne jest jednak, by w opisanym przypadku przyczyna ataków leżała poza ośrodkowym układem nerwowym. Niestety - leki stosowane w leczeniu padaczki czynią zwierzę otępiałym, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia. Podstawowym lekiem stosowanym w terapii padaczki jest Luminal, w następnej kolejności zażywamy bromek potasu (niestety bardzo kłopotliwy w podawaniu, gdyż jest bardzo gorzki). Relanium stosuje się doraźnie wyłącznie do przerywania ataków - w czasie ataku aplikuje się doodbytniczo czopek zawierający odpowiednią dawkę leku. Pozdrawiam. Anna Włodarczyk, lekarz weterynarii Zobacz: Padaczka u psa - jaki jest przebieg i leczenie? Niepokoisz się stanem zdrowia Twojego pupila? Nie wiesz jak mu pomóc? Napisz do nas na adres e-mail: lifestyle@ Na Twoje pytanie odpowie lekarz weterynarii, Anna Włodarczyk.
traduction atak padaczki dans le dictionnaire Polonais - Italien de Reverso, voir aussi , conjugaison, expressions idiomatiques
Padaczka u psów stanowi jedną z najczęściej występujących chorób układu nerwowego. Szacuje się, że dotyczy około 3-5% wszystkich czworonogów. Istnieje wiele propozycji klasyfikacji padaczek u psów. Najczęściej spotyka się podział na padaczkę pierwotną, reaktywną i psiej padaczki określa się zaburzenie czynności mózgu charakteryzujące się trwałą skłonnością do występowania napadów drgawkowych. Napad padaczkowy przebiega zazwyczaj w czterech fazach, które różnią się nieco między sobą w zależności od postaci choroby. Nierzadko określenie bezpośredniej przyczyny psiej padaczki okazuje się niemożliwe. Przyczyny padaczki u psa Przyczyny padaczki u psa bywają różnorakie. W zależności od ich charakteru wyróżnia się epilepsję pierwotną, symptomatyczną i reaktywną. Ta pierwsza określana bywa też jako padaczka idiopatyczna. Mówi się o niej wówczas, gdy nie ma możliwości jasnego określenia bezpośredniej przyczyny choroby. Może być zdiagnozowana jedynie po wykluczeniu wszystkich innych przyczyn. Padaczka u psów może być wrodzona, uwarunkowana genetycznie. Pierwsze jej przypadki ujawniają się u młodych czworonogów. Zazwyczaj u około rocznych. Z tego też względu zamiennie nazywa się ją młodzieńczą padaczką. Udowodniony wpływ czynnika genetycznego w pojawieniu się tej przypadłości stwierdzono w przypadku takich ras jak beagle, szpic fiński, owczarek belgijski oraz wilczarz irlandzki. Wysoce podejrzany wpływ czynnika genetycznego występuje też u berneńskiego psa pasterskiego, border collie, golden retrievera, labrador retrievera, keeshonda, owczarka australijskiego, owczarka szetlandzkiego, pudla miniaturowego i standardowego, angielskiego springer spaniela, wyżła węgierskiego i włoskiego. Mając na uwadze dobro zwierząt, psy, u których stwierdzona została pierwotna padaczka, nie powinny być poddawane rozrodowi. Najlepiej przeprowadzić u nich zabiegi kastracji lub padaczka psa powodowana jest przez strukturalne lub czynnościowe uszkodzenie mózgu. Nazywana jest też symptomatyczną. U jej podłoża wymienia się takie stany, jak zapalenie opon mózgowych, wylew krwi, guz nowotworowy, powstające blizny, wodogłowie (opisywane zwłaszcza u psów ras miniaturowych – toy-breeds). Tzw. wewnątrzczaszkowe przyczyny padaczki mogą być wynikiem choroby albo powstać na skutek przebytego urazu mózgu w czasie wypadku komunikacyjnego lub upadku z wysokości. Padaczka reaktywna to wynik procesów patologicznych o pozaczaszkowej lokalizacji. Najczęściej wynika z intoksykacji lub zespołów metabolicznych. Wymienić tu można zatrucia metalami ciężkimi, środkami ochrony roślin, fosforoorganikami, metaldehydem, ponadto choroby metaboliczne, jak zaburzenia elektrolitowe, hipoglikemia (niski poziom cukru we krwi), hiperglikemia (wysoki poziom cukru we krwi). Dodatkowo zaburzenia funkcjonowania wątroby i nerek (encefalopatia wątrobowa, krążenie wrotno-oboczne czy mocznica), niedobory witamin z grupy B, choroby zakaźne (tężec, wścieklizna, nosówka). Duże znaczenie może mieć też przedawkowanie lub nieprawidłowe stosowanie leków. Jak może objawiać się padaczka u psa? Ataki padaczki u psa mogą przybrać różną formę. Biorąc pod uwagę obraz kliniczny, podzielone zostały na drgawki uogólnione oraz częściowe. Te pierwsze są skutkiem pobudzenia w obydwu półkulach mózgu i mogą mieć postać:● konwulsyjną – typowa jest dla niej obustronna manifestacja – gwałtowne skurcze mięśni w całym ciele, w jej przebiegu dochodzi zazwyczaj do utraty świadomości, pojawić się może ślinotok, wymioty, popuszczanie moczu i/lub kału, wydawanie dźwięków (szczekanie, skomlenie, wycie), inaczej określa się ją jako grand mal (napady duże);● niekonwulsyjną – charakteryzuje się występowaniem lub też nie komponenty motorycznej. Atak bezdrgawkowy może zostać niezauważony przez opiekuna psa, dochodzi do utraty kontaktu z rzeczywistością i istnieje ryzyko utraty świadomości, inaczej określa się ją jako petit mal (napady małe).Z kolei drgawki częściowe mogą mieć postać:● prostych – typowe są dla niej jednostronne ogniskowe objawy ruchowe, nie dochodzi do utraty świadomości;● złożonych – nazywane też psychomotorycznymi. Charakterystyczne są dla nich objawy psychiczne, które mogą objawiać się okresowymi zmianami zachowania, nagłe epizody histerii, agresji, halucynacji, rozwolnienie. Zwierzę nie traci świadomości;● z wtórnym uogólnieniem – może objawiać się jako częściowe proste i złożone. Epilepsja u psa – jak wygląda napad? Napad padaczkowy przebiega etapowo. Wyróżnia się w nim fazę prodromalną (prodrome). Możliwa jest do zauważenia tylko u niektórych zwierząt. Zwiastuje zbliżający się napad. Polega na zmianie zachowania i przejawia się osowiałością lub nadpobudliwością, bezcelowym chodzeniem w kółko, poszukiwaniem ustronnych miejsc, gdzie można się ukryć. Trwa od kilku godzin do kilku dni. Później jest tzw. aura. Uważa się ją za początek napadu. Trwa od kilku sekund do kilku minut. Po niej występuje faza właściwa napadu (ictus). Jej przebieg będzie różny w zależności od postaci choroby, z jaką zmaga się zwierzę. Następnie ma miejsce faza ponapadowa (postiktalna, popadaczkowa). W jej czasie zwierzę odpoczywa. Odzyskuje sprawność – wraca do aktywności albo przechodzi w stan dezorientacji, który trwa od kilku minut do kilku dość, że przyczyny i objawy padaczki u psa są różne, różna jest także częstotliwość występowania ataków. Na tej podstawie wymienić można: pojedynczy atak, gromadny atak – więcej niż dwa ataki po sobie w ciągu doby, stan padaczkowy – atak trwający ponad 30 minut albo występujące po sobie ataki padaczkowe, podczas których zwierzę nie odzyskało świadomości. Stan padaczkowy wymaga szybkiej interwencji weterynaryjnej, ponieważ zagraża życiu czworonoga. Padaczka u psa – jak pomóc? Co zrobić, gdy pies ma padaczkę? Bezwzględnie trzeba kontrolować przebieg ataku. W ten sposób uchroni się zwierzę przed dodatkowymi urazami. W związku z tym konieczne jest usunięcie z otoczenia przedmiotów, o które mógłby się uderzyć lub skaleczyć. Podczas ataku powinno się osłaniać głowę zwierzęcia. Dobrze, jeśli podłoży się pod nią coś, co zamortyzuje uderzenia, np. koc. Z pyska zwierzęcia należy usunąć wszelkie rzeczy, np. Zabawki czy pokarm. W innym przypadku mógłby się nimi zadławić. Zdania na temat wyciągania psu języka podczas ataku są podzielone. Wskazaniem do tego jest sytuacja, kiedy język powoduje kłopoty z oddychaniem. W przypadku zwierząt poddawanych farmakoterapii nie można zapomnieć o podaniu leku. Najczęściej stosuje się go drogą doodbytniczą. Środki mają wówczas postać czopków lub wlewu. Zawsze trzeba je mieć w domu. Po zakończeniu ataku należy zapewnić psu komfortowe warunki do odpoczynku. Powrót do formy będzie szybszy, jeśli będzie miał ciszę i spokój. Po wstępnym uspokojeniu powinno się zabrać zwierzę do weterynarza. W przypadku nieprzerwanych nawracających ataków to nawet w czasie ich trwania trzeba udać się do specjalisty. Potrzeba farmakologicznego zaprzestania wyładowań w mózgu. Leczenie padaczki u psa Jak leczyć padaczkę u psa? Leczenie padaczki u psa opiera się przede wszystkim na lekach. Środki przeciwdrgawkowe stosuje się w przypadku ataków, które występują częściej niż raz w miesiącu oraz ataków gromadnych. Stan padaczkowy wiąże się z koniecznością interwencji weterynaryjnej. Wówczas potrzebne jest dożylne podanie leków. Po ustabilizowaniu stanu pies leczony jest jak pozostałe czworonogi. Celem terapii jest wyeliminowanie napadów, co niekiedy jest niemożliwe. Wtedy dąży się do zmniejszenia ich częstotliwości i nasilenia. Leki przeciwpadaczkowe zazwyczaj muszą być brane do końca życia. Z tego względu warto zabierać psa na badania kontrolne, bo mogą powodować zaburzenia pracy niektórych narządów.
.
